بدون شک این امر مزایای فراوانی دارد، هر چند به‌رغم میل به گذران اوقات‌فراغت و بازی‌های کودکانه اما تصمیم والدین بر بهینه بودن فعالیت‌های انجام شده تا حد زیادی با تفکر فرزندان تفاوت دارد.
ایجاد شور و شعف در کودک در کنار آموزش صحیح دوره‌های برگزار شده زمینه لازم را برای ظهور و بروز استعداد فرد فراهم آورده و نویدبخش آینده‌ای درخشان خواهد بود.
اغلب کلاس‌های فوق‌برنامه از دید والدین مفید تشخیص داده شده و نظر کودک در آن چندان نقشی ندارد. هر چند منفعت حضور در این دوره‌ها بر کسی پوشیده نیست اما نوآوری در رشته‌ها، کلاس‌های آموزشی و نحوه آموزش در ایجاد علاقمندی فرد مؤثر است.
با وجود غنای رشتههای گوناگون صنایع‌دستی و استادکاران ماهر و با تجربه که سال‌ها ممارست و تمرین داشته و شاگردان بسیاری را تربیت کرده‌اند خلع و فقدان آموزش هنرهای سنتی در سنین پایین لمس می‌شود.
گرچه اصولاً آموزش محدوده سنی خاصی را شامل نمی‌شود اما گاهی خطرات ناشی از کار با تجهیزات و ابزار کاربردی به قدرت بدنی و رشد عقلی کامل نیازمند بوده تا از بروز هرگونه حادثه‌ای جلوگیری شود.
به واسطه قدرت بالای یادگیری، مهارت، علاقه وافر دانشآموزان همچنین شوق و عطش فراوان آنان به آموزش موارد جدید منجر به استعدادیابی، توسعه، ترویج و احیای رشتههای فراموش‌شده می‌شود که از جمله مزایای برگزاری دوره‌هایی از این دست است.
هر چند وجود دوره‌های فنی و حرفه‌ای و رشتههای دانشگاهی هنری در سال‌های متمادی موجب پرورش هنرمندان و علاقه‌مندان بسیاری شده است اما بدون شک آموزش پایه رده‌های سنی پایین امتیاز ویژه‌ای محسوب می‌شود.
در چنین شرایطی فرد می‌تواند در کنار تحصیلات دانشگاهی غیر مرتبط و مربوط به علاقه او و با توجه به مدرک هنری کسب شده در به عنوان مربی و صنعتگر علاوه بر این‌که در این زمینه به خودکفایی برسد با راه اندازی و تجهیز کارگاه تولیدی و آموزشگاه‌ها اشتغال‌زایی کرده و به پرورش علاقمندان نیز مشغول شود.
منبت، معرق، مشبک، قلم‌زنی، میناکاری، سفال‌گری، بافندگی و… از جمله رشتههای کهن ایرانی هستند که با نوآوری به خانه‌های امروزی راه پیدا کرده و از حالت صرفاً تزئینی به وسیله‌ای کاربردی تبدیل شده است.
در گذشته مربیان از شاگردی اساتید بزرگ شروع کرده و در نهایت با آموزش به مقام صنعتگر می‌رسیدند و برای ارتقای سطح مهارت‌های خود به شهری که خاستگاه رشته مورد نظر بوده عزیمت کرده تا اصول و قواعد کار را در محضر استادکاران به نام یاد گرفته و در برگشت به شهر خود آن را گسترش می‌داده اند.
امروزه با فراگیر شدن آموزش، دسترسی آسان، حمل و نقل گسترده و گسترش فضای مجازی تکنولوژی در ابعاد گوناگون زندگی به کمک بشر آمده و امکان استفاده از تجربیات بزرگان فراهم شده است.
با توجه به شیوع کرونا و تغییر سبک زندگی و لزوم رعایت فاصله اجتماعی و قرنطینه‌های طولانی برگزاری دوره‌های غیرحضوری با استقبال چشمگیری روبه‌رو شده است.
با وجود برگزاری مدارس در فضای مجازی و افزایش اوقات فراغت لزوم آموزش صنایع‌دستی و هنرهای سنتی از پایه بیش از پیش حس می‌شود و می‌توان با نظارت خانواده‌ها رشته‌هایی که متناسب با رشد عقلی و درک دانش‌آموز است در بستر امن آموزش داده شود.
تربیت مربیان مختص آموزش در سنین پایین، شیوه آموزش و نحوه بیان به اقتضای سن و میزان درک و فهم دانشآموزان از جمله مواردی است که در برگزاری دوره‌های هنری باید در نظر گرفته شود.
انتهای پیام/
